ഇതൊരു കഥയാണ്, മൂന്നു പതിറ്റാണ്ടുകൾക്ക് മുമ്പ്, പച്ചപ്പും തണലും നിറഞ്ഞ ആമനക്കാട്ടിൽ നടന്ന ഒരു അവിശ്വസനീയമായ സംഭവത്തിന്റെ കഥ.
ആമനക്കാട്ടിലെ ആനക്കൂട്ടം ഒരു പ്രത്യേകതയുള്ളവരായിരുന്നു. തങ്ങളുടെ വലിപ്പത്തിലും, തലയെടുപ്പിലും, ഐക്യത്തിലും അവർ അഭിമാനം കൊണ്ടു. അങ്ങനെയിരിക്കെ, തങ്ങളുടെ പരമ്പരാഗതമായ ആചാരങ്ങളെയും കലകളെയും പരിപോഷിപ്പിക്കാനായി അവർ ഒരു സംഘടന രൂപീകരിച്ചു: 'സർവ്വ ഗജ ഐക്യവേദി'.
സംഘടനയിൽ അംഗമാകാനുള്ള നിബന്ധനകൾ ലളിതമായിരുന്നു, പക്ഷേ കടുപ്പമേറിയതും: ആനയുടെ വലിപ്പവും രൂപവും ഉണ്ടായിരിക്കണം.
കാടിനെ വിറപ്പിക്കും വിധം ഉച്ചത്തിൽ ചിന്നം വിളിക്കാൻ അറിഞ്ഞിരിക്കണം.,ആനക്കൂട്ടത്തിന്റെ നിയമങ്ങൾ അനുസരിക്കണം.
ഓരോ രണ്ട് വർഷം കൂടുമ്പോഴും, കാടിന്റെ ഏതെങ്കിലും ഒരു കോണിൽ ആനകൾ ഒത്തുകൂടി മഹാഗജസംഗമം നടത്തും. ആനപ്രദക്ഷിണം, നെറ്റിപ്പട്ടം കെട്ടിയ ഗജവീരന്മാരുടെ എഴുന്നള്ളത്ത്, തുമ്പിക്കൈ കൊണ്ടുള്ള വാദ്യമേളങ്ങൾ, ഏറ്റവും ശക്തിയേറിയ ചിന്നം വിളിക്കായുള്ള മത്സരം എന്നിവയായിരുന്നു പ്രധാന പരിപാടികൾ. ഈ കാഴ്ചകൾ കാണാനായി കാട്ടിലെ മറ്റു മൃഗങ്ങളായ കടുവയും, മാനുകളും, കുരങ്ങുകളും, മുയലുകളും ഒരു തീർത്ഥയാത്ര പോലെ ആമനക്കാട്ടിലേക്ക് ഒഴുകിയെത്തി.
ഈ കാഴ്ചകളുടെ ആരവങ്ങൾക്കിടയിൽ, ഒരു പ്രത്യേക ജീവിയുടെ മനസ്സിൽ ഒരു മോഹം കിളിർത്തു. അതാണ് കുഴിയാന (Antlion).
കണ്ണുകൊണ്ട് കഷ്ടിച്ച് കാണാവുന്നത്ര മാത്രം വലിപ്പമുള്ള, മണ്ണിൽ കുഴിയുണ്ടാക്കി ഇര പിടിക്കുന്ന, ആനയുടെ യാതൊരു ലക്ഷണവുമില്ലാത്ത ഒരു ചെറുജീവി. ആർപ്പുവിളികൾക്കിടയിൽ കുഴിയാനയുടെ ഉള്ളിൽ ഒരു ചിന്ത ഉടലെടുത്തു:
"എനിക്ക് ആനയുടെയത്ര വലിപ്പമില്ല, തുമ്പിക്കൈയുമില്ല, കാടിനെ വിറപ്പിക്കുന്ന ചിന്നം വിളിക്കാൻ തീരെ അറിയില്ല. പക്ഷേ, എന്റെ പേരിന്റെ അറ്റത്ത് 'ആന' എന്ന വാക്കുണ്ടല്ലോ! എനിക്കും ഈ ഗജകേസരികളുടെ കൂട്ടായ്മയിൽ കയറിപ്പറ്റണം. ഞാനും ഒരു ആനയാണ്!"
ഈ മോഹം ഒരു വാശിയായി മനസ്സിൽ സൂക്ഷിച്ച്, കുഴിയാന തന്ത്രങ്ങൾ മെനയാൻ തുടങ്ങി.
ആനകളുടെ സംഘടനയ്ക്ക് പ്രാദേശിക കൂട്ടായ്മകളും ചെറു സമ്മേളനങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നു. ആളനക്കമില്ലാത്തപ്പോൾ പാറക്കൂട്ടങ്ങളിലും, മരങ്ങളുടെ ചുവട്ടിലുമായി നടന്ന ഈ ചെറിയ മീറ്റിംഗുകളിലേക്ക് കുഴിയാന പതിയെ നുഴഞ്ഞു കയറി.ആനകളുടെ ശ്രദ്ധ കിട്ടാൻ ആദ്യം അവനൊരു പ്രസ്താവന നടത്തി: "ഞാനും ഒരു ആനയാണ്, പക്ഷേ ഞങ്ങളുടേത് ഭൂമിക്കടിയിലെ ആനകളാണ്!"
വലിയ ആനകൾ ആദ്യം ചിരിച്ചുതള്ളി. പക്ഷേ, കുഴിയാന വിട്ടില്ല. നിരന്തരമായ സംസാരത്തിലൂടെയും, താൻ 'ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ' കാരണങ്ങളാൽ ചെറുതായി പോയതാണെന്ന് വിശ്വസിപ്പിച്ചും, തന്റെ പേരിലുള്ള 'ആന' എന്ന വാക്കിനെ ഊന്നിപ്പറഞ്ഞും അവൻ പതിയെ ആനകളുടെ ചിന്തകളെ സ്വാധീനിച്ചു.
"നിങ്ങൾ കാട്ടിലെ ആനകൾ, ഞങ്ങൾ കുഴിയിലെ ആനകൾ. ഒരുപാട് വലുപ്പത്തിൽ വ്യത്യാസമുണ്ട് എന്നേയുള്ളൂ. രണ്ടും 'ആന' തന്നെ."
ആദ്യം സംശയം തോന്നിയെങ്കിലും, ആനകൾ നിഷ്കളങ്കരും എളുപ്പം വിശ്വസിക്കുന്നവരുമായിരുന്നു. കൂടെക്കൂടെ കേട്ടപ്പോൾ അവർ സ്വയം പറഞ്ഞു: "സത്യമാണ്, അവന്റെ പേരിൽ 'ആന'യുണ്ടല്ലോ. ഒരുപക്ഷേ അവനും നമ്മളിൽ ഒരാളായിരിക്കും."
വർഷങ്ങൾ കടന്നുപോയി. കുഴിയാന സംഘടനയിൽ ഒരു സ്ഥിരം സാന്നിധ്യമായി മാറി. എല്ലായ്പ്പോഴും ആനകളുടെ കൂടെ നടന്ന്, അവരുടെ അഭിപ്രായങ്ങളെ തന്റേതെന്ന പോലെ അവതരിപ്പിച്ച്, അവൻ വേഗത്തിൽ സംഘടനയിൽ സ്വീകാര്യനായി.
പിന്നീട്, സർവ്വ ഗജ ഐക്യവേദിയിൽ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് പ്രഖ്യാപിച്ചു. പുതിയ പ്രസിഡന്റിനെ തിരഞ്ഞെടുക്കണം.മത്സരിക്കാൻ മുൻനിരയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നത് ആമനക്കാട്ടിലെ തലയെടുപ്പുള്ള ഗജവീരന്മാരായിരുന്നു:
പത്തു വർഷത്തെ സംഘടനാ പാരമ്പര്യമുള്ള മദയാന കൊമ്പൻ വീരഭദ്രൻ ,കാട്ടിലെ ഏറ്റവും സമർത്ഥയായ അനുഭവസമ്പന്നയായ പിടിയാന ഭദ്ര,നെറ്റിപ്പട്ടം കിട്ടിയ, എഴുന്നള്ളത്തുകളിൽ സ്ഥിരം പങ്കെടുക്കുന്ന തലയെടുപ്പുള്ള ആന ഗജകേസരി കുട്ടൻ ഇവരെക്കൂടാതെ
അപ്രതീക്ഷിതമായി, കുഴിയാനയും മത്സരരംഗത്തുണ്ടായി. തന്റെ സ്ഥിരമായ സാന്നിധ്യം, ഒഴുക്കോടെയുള്ള സംസാരം, താൻ 'ഭൂമിക്കടിയിലെ ആന' ആണെന്നുള്ള സ്ഥിരം വാദം** എന്നിവയിലൂടെ അവൻ വോട്ടർമാരായ ആനകളെ പൂർണ്ണമായും സ്വാധീനിച്ചു.
തിരഞ്ഞെടുപ്പ് ഫലം വന്നപ്പോൾ കാട് ഞെട്ടി. അനുഭവസമ്പന്നരായ തലയെടുപ്പുള്ള മദയാനകളെയും, പിടിയാനകളെയും, ഗജകേസരികളെയും വോട്ടിങ്ങിൽ പിന്നിലാക്കി, ഏറ്റവും കൂടുതൽ വോട്ട് നേടി കുഴിയാന വിജയിച്ചു!
അങ്ങനെ, ആമനക്കാടിന്റെ ചരിത്രത്തിലാദ്യമായി, വലിപ്പമില്ലാത്ത, തുമ്പിക്കൈയില്ലാത്ത, ചിന്നം വിളിക്കാൻ അറിയാത്ത ഒരു കുഴിയാന, ആനകളുടെ രാജാവായി (സംഘടനാ നേതാവായി) കിരീടം അണിഞ്ഞു.
കാട്ടിലെ മൃഗങ്ങൾ ഈ വിചിത്രമായ കിരീടധാരണം കണ്ട് അമ്പരന്നു. വലിപ്പമോ,കഴിവോ , ശക്തിയോ അല്ല, മറിച്ച് തന്ത്രവും സ്ഥിരമായ വാദങ്ങളുമാണ് അധികാരത്തിലേക്കുള്ള വഴി എന്ന് ആമനക്കാട് തിരിച്ചറിഞ്ഞ ഒരു കാലഘട്ടമായിരുന്നു അത്.
